bu benim rahlemim!

son nefesimin, dudaklarında takılı kalan pimim

affetmiyor tanrı bizi.

büyük aşklar kifayetini yırtar bir gecede yatak yorgan parçalatır

öfkem dünya'n ın kasıklarında yük

taşınamadım rahlemden huzura eremedim

bir imsak vaktinde konak meydanında güvercin beslemekti en büyük hayalim

parkama sinmiş sigara kokusu, ceplerim de avuç avuç şiir

henüz eremedim huzura
huzur küçücük anlaşılmazlık yongası boğazında düğüm düğüm

bir şarkı mırıldanırdım ben oysa hep merhametin sol anahtarından

sol cebimden belki de hiç çıkmamalıydı kalem