İnziva

Bir süredir inzivadaydım. Oturdum dinlendim, dinledim ve izledim. İnsan istiflerinden sıyrıldım. Yalnızlığa. Ve insan küfüne dokundum. Baharı kokladım, denizi.  Sebat ı gördüm ve itaatkarsızlığı.
Aldatılmaları gördüm aldanılışlara güldüm. Unutulmayı izledim ve de unutmayı hiçliğe uzanıp. Herşeyi dinledim. özlenmeyi bekledim özlemeyi. Ani gidişler yaşadım. Ve gitmeyi öğrendim. İnsanın etinden sıyrılışları. Serden geçmeyi ve de mağlubiyetleri kabullenmeyi. Hıncı ve intikamı sakat bırakmanın yolunu. En güzeli de ölüp yeniden doğmayı.

"Sustukça dünya yakılır yalandan da
Sürükler temmuzlara
Avuntudur mutluluklar bir melteme dair"

Esse rüzgar kırılır kanatlarım
Kumsallarına düşer de denizinde boğulurum koşar adım.
Her avuntu bir rüyaydı düşteki
Düşteki tandengeye dayalı ne varsa süzülür

Mavera' ya not

"Tek solukta yazmak bir şiiri 

İçindeki kinin aniden sıçrayarak!

Yataktan kalkması gibidir."

Çamurlu bir çift postal sıyrıldı ayaklarımdan

Karanlık bir koridorda

Sevdanın sınırlarında savaştım

Aşk adına şehit verdim heyhat!

Kruvazöre sürülen onca cümlemi de

Kalem tutukluk yaptı

Mağlubiyeti alnından öptüm.

Sana yazamadım..

Oysa yazmak isterdim zaferlerimi!

Yalın ayak koştuğum kumsalları,

Bahar kokan güneşle taçlandırılmış saçlarımı

Boğulamadığım Deniz i...

Boğuldum!! Lakin kesilmedi nefesim

Nefsim sana gelirken öldü

Kahpe sadakatsizliklerin kurduğu bir pusuda.

Ölüm koktum adeta saçlarıma sıçrayan ceset parçalarından!

Yılmadım. Yine de geldim.

Evdeyim. Ben ve sencilliğin şimdi karşılıklı içiyoruz.

En güzel yanımdan uzak..
Tam da kavramışken hayatı saçlarından.
Sıyrılır da nefes nefese soluk bekler.
Gözlerine bakarak.
Sözlerinde hiçliğe salvolar.