şiir yanlısıydı gönlüm, devrimi yâd etse de bazen.

senin bakışlarına şahit olduğum da sırtımı dayardım dağlara şahlanırdı kır atım

sessizce yine belana koşar adım!

rükûya dururdu içimde bir savunmasız çocuk

prangalardan balon hayal ederdi..

niha-i vahdet in zulmü kemiklerimize işlemiş şimdi

yosun tutmaya meyilli gözlerimizi kitleseydik keşke onca kalabalıklar içinde sanki bağdattaki birer geylaniydik ikimizde.

bunu bile bile  içimdeki şeytanın ensesinde nefes nefese verdiğim o serüven.

bu yazgı... nerede şimdi zafer?

söyle beynimin en genç intihar hücresi

suya yazılır mı bir şiir bardaktan boşalırcasına ansızın?

secde eder mi aşk için merhamet?

öfke kistir dudaklarda barınan öpünce geçicek lakin

onur hastalıktır kırılmaya kollarını açmış bir kristal avize gibi!

beyhude geçen zaman diliminin bizi dilim dilim etmesini beklemek, ne kadar da mazoşistçe.