7 Kasım 2014 Cuma

Cahil ve Şair

hayatın en sığılmadık noktasına sığdırmak bir kadını.
trafiğin akışına nazaran koşmalara, yeşildere caddesinde sabah işe yetişmelere benzer
hayatına karşı ekmek kaygısı..
işte öylesine severdim seni
bir beden çürürken ruhun tatmin oluşu.
biraz da içindeki orospuyu pavyonda kurşun yağmurlarına tutuşum..
ne çok severdim seni.
ne çok sevmişti kimbilir kimler seni
uyurken yüzündeki o masum ifadenle kaç kişiyi boğazladın bir yatakta
kaç sabah aydınlandı bir adamdan önce senin gözkapaklarında da çekip gittin
yaşanmamışçasına onca tende onca satır!
gecelere dönelim en güzeli biz lokanta da sabahlara
ayakta bira içerken tutuluşlarımızdan kellepaçadan sonra vazgeçişlere
ya da biraz nöbet tutalım biz
ayazlarda şafak sayalım.
hayaller kuralım.
bir kural koyalım hayata dair.
kimselerin olmam diye diye.
seni bir panzerin altından çıkarırlar da  tekzere de
imsak vaktinde dudağımda bir dudağın izi.
ah işte.
ah eder dilim de vah etmez.
vahdettim ben kimi zaman da cinnet.
özürü kusurundan büyük, affet beni Cahil.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder