Bir tramvayla geçiyorum bedeninden
Postmodernizmin menziline girmeden
Yasağın dışında hürrriyetin de tutsağı
Toprağa yerleşicem yakın tarihte ruhumu satıp
İstanbul gibiyim bir araya gelmez iki yakam!
Taksim yolları da ayırır
Sarhoş bir adam yolda haykırır
Uykular ayaklanır.
Huzur gaflettir, özlem ismet
Aşk açmayan güneştir, hüzün bulut
Yağmur benim gözlerimdeyken sen karı unut
Şimdi sema maviye çalar dudakların mora
Üşürsün..
Birkaç cümlemi giy üzerine
Sımsıkı sarıldığın duraklar yansın
Siyah beyaz kareler kanasın
Bu gece İzmir ağlasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder