aşık öldüğünde vuslat rehin kalır
ay ışığını bilmez bir âmâ ve daha..
gülü kabre meyleden o çamur..
o kifayetsizliğin dibine vuran kinaye
ve biz bir virtüözün mitralyözü ele almasının önünde
onursuzca ve gurursuzca kalibrelerin vücudumuza saplanmasını beklerken duruyor dünya
secde ediyor zaman. allahsız olan tahta rahlenin önünde !
tanımlamaya çalışırken sen yelesinden bir kurdu
bir kurt aslanı dişlerinden tanıyor.
