her eylemin zikri olur mu deme nedir fikrin?koca bir sahil şeridi, tutamadığım onca sözüm ve dolunay denen illet sanki alnıma doğrulan namlu..ocağın başında ellerim bırakıldığından, soğuktur mizacım hala ve halayazardım sırtımı dayayıp sana aşk a dair ne varsa.ki ellerimin en sevdiği eylemdir sözcüklerin omuzlarına dokunmak..dokunaklı değilim. ilahtan da uzağım.çünkü sen gittiğin an öldürdüm pir-ineyin metanetine davranırım? bir silah anlıma dayalı her gece. arafta emniyetsizim ve sensizlik denen şey bilsen ne kadar merhametsiz..henüz çocuksun sen ahmet telli nin.ve "şehlâ" sı " soluk soluğa" sıbenim maveram..ve ilhamım öte sihrim.biran önce büyü..

öcünü al. seni korkularının esareti altına alan, kalabalıklara mahkum eden karanlıktan.

biran önce büyü..

şiir yanlısıydı gönlüm, devrimi yâd etse de bazen.

senin bakışlarına şahit olduğum da sırtımı dayardım dağlara şahlanırdı kır atım

sessizce yine belana koşar adım!

rükûya dururdu içimde bir savunmasız çocuk

prangalardan balon hayal ederdi..

niha-i vahdet in zulmü kemiklerimize işlemiş şimdi

yosun tutmaya meyilli gözlerimizi kitleseydik keşke onca kalabalıklar içinde sanki bağdattaki birer geylaniydik ikimizde.

bunu bile bile  içimdeki şeytanın ensesinde nefes nefese verdiğim o serüven.

bu yazgı... nerede şimdi zafer?

söyle beynimin en genç intihar hücresi

suya yazılır mı bir şiir bardaktan boşalırcasına ansızın?

secde eder mi aşk için merhamet?

öfke kistir dudaklarda barınan öpünce geçicek lakin

onur hastalıktır kırılmaya kollarını açmış bir kristal avize gibi!

beyhude geçen zaman diliminin bizi dilim dilim etmesini beklemek, ne kadar da mazoşistçe.

yazmak eylemdir maveram.

 bir intiharın ertesindeyim, hala sıyıramadım şu kolalı yakalarımı aşktan sıktım kadar

en büyük şiir avuntusudur sevginin

suskun bir çığlıktır susuşlar

susadıkça sana bir dalgadan vurgun yiyip geceleri kumsala vuruyorum bedenimi

içiyorum. susuyorum ve içiyorum

dilimde bir gem..

ne çeşit bir cinayettir gözgöze gelmelerimiz

saçlarında taşıyorsun bir hüzündiz çiceği..

mevsim bahar,  yüzünde hüzün, tebesümlerin ıslığı andırırcasına bir çığlık

durgunluğunda duruldum.

tenin kokusuna hasret..

boynundan dökülüyor her hece

ve bitmiyor gece .

bir şiir daha yazmak farzdır etinden sıyrılan Dünyan'a.